اهل بیت (علیهم السلام) ، به شیعیانى که براى ظهور شتاب مى‌‌کردند ، "محاضیر" مى‌‌گفتند.
نادانى و علاقهء آنان به جنگ و جهاد ، باعث مى‌‌شد به هر انقلابى که به شورش و نبرد فرا مى‌‌خواند ، بپیوندند.!
مفرد این واژه "محضار" است ؛ اما فقط "محضیر" استفاده شده و به اسبى که زیاد ' نه سریع - بدود ، گفته مى‌‌شود.
ائمه اطهار (علیهم السلام) شتابزدگان را اصحاب المحاضیر» نامیده‌‌اند ، یعنى کسانى که مانند اسب مشتاق دویدن هستند
.
ائمه اطهار (علیهم السلام) کوشش داشتند که این جنگاوران عجول را آرام و متعادل کنند ؛ به همین خاطر برایشان شرح مى‌‌دادند که جریان امام مهدى (علیه السلام) ، برنامه الهى طولانى مدت است ، و آنان مى‌‌بایستى که صبر و شکیبایى بخرج دهند و در امر خدا شتاب نورزند.
گاهى به آنان مى‌‌گفتند ، زیر پرچمى که امام (علیه السلام) مشروعیت آن را تأیید نکرده ، نباید بایستند ، و زمانى هم پیامدها و تبعات زیاده روى و شتابزدگى را به آنها گوشزد مى‌‌کردند.
همچنین به آنان اطمینان مى‌‌دادند که هر چقدر دشمن به آنها فشار وارد کند ، نمى‌‌تواند شیعه را از بین ببرد ، چون خداوند متعال ضامن بقاء و ماندگارى آنان شده است.
حضرت امام صادق (علیه السلام) فرمودند: محاضیر » هلاک مىشوند . اما مقرّبان درگاه الهى نجات مى‌‌یابند ، و دژها پابرجا و استوار مى‌‌مانند. در خانه هایتان بمانید و گرد و خاک شورش بپا نکنید که غبارش بر سر و رویتان بنشیند! اگر دشمنان بخواهند شما را از بین ببرند ، خدا آنان را به بلایى مشغول مى‌‌سازد [و دیگر نمى‌‌توانند به شما آسیب برسانند] مگر آنکه خودتان به آنان دست درازى کنید!
الغیبه ، نعمانى: ص ۲۰۳.
در تاریخ الکوفه آمده است که امیر مؤمنان (علیه السلام) خطاب به شهر کوفه فرمود: واى بر تو اى کوفه و خواهرت بصره! مانند چرم بازار "عکاظى" (زیر پاى حوادث) گسترده و لِه مى‌‌شوید و پایمال رویدادهاى سخت مى‌‌گردید ؛ اما با دانشى که خدا بمن داده ، مى‌‌دانم هر ستمکارى که برایتان بدى بخواهد ، خدا او را به بلایى مشغول مى‌‌سازد.
غیبت نعمانی: ص ۱۹۸.
از صالح بن میثم و یحیى بن سابق آورده است که ابوجعفر ، امام باقر (علیه السلام) فرمودند: اصحاب محاضیر (شتاب زدگان) هلاک مىشوند ، اما مقرّبان نجات مى‌‌یابند و دژها پابرجا مى‌‌مانند. پس از غم و اندوه ، فتحى عجیب است
بحارارانوار: ج ۵۲ ، ص ۱۳۹.
از على بن جعفر (علیه السلام) آمده است: مردى خدمت برادرم [حضرت امام موسى بن جعفر (علیه السلام)] رسید و پرسید: صاحب الامر (عج) کیست؟
فرمود: مردم (واقفیه) پس از شهادتم ، دچار فتنه مىشوند و مرا قائم مى‌‌دانند ؛ اما قائم (عج) ، چندین سال بعد خواهد آمد.
اثبات الهداه: ج ۳ ، ص ۵۶۱.
بهتر آن است که خود ، راه خویش را برگزینید. اگر کسى از طرف ما آمد ، و خواست قیام کند ؛ بنگرید که براى چه هدفى قیام مى‌‌کنید! قیام زید بن على » را بهانه نکنید. او دانشمند و درستکار بود و حکومت را براى خود نمى‌‌خواست ؛ بلکه هدفش کسب رضایت آل محمد (علیهم السلام) بود. اگر پیروز مى‌‌شد ، به هدفش عمل مى‌‌کرد. بر ضد حاکمان قیام کرد ، تا آنان را شکست بدهد. اگر امروز کسى بنام ما قیام کند ، چه هدفى دارد؟ رضایت آل محمد؟! شما را شاهد مى‌‌گیریم که ما راضى به اینکار نیستیم.! چون مدعیان ، امروز که تنها هستند ، نافرمانى ما را مى‌‌کنند ، چه رسد به روزى که پرچمداران و افراد زیادى زیر بیرق داشته باشند. از ما حرف شنوى نخواهد داشت ؛ مگر انقلابیونى که بنى فاطمه با آنان باشند. بخدا امام شما فقط کسى است که بنى فاطمه پیرامونش باشند.!
علل الشرائع: ص ۵۷۷.
بحارالانوار: ج ۴۶ ، ص ۱۷۸.
بحارالانوار: ج ۵۲ ، ص ۳۰۱.
کافى: ج ۸ ، ص ۲۶۴ ؛ بروایت سُدیر از امام صادق (علیه السلام).
نتیجه؛
یادمان باشد که "تعیین زمان ظهور" ، دروغ است ؛ و شتاب برای ظهور ، نادانى است.!
درباره این سایت